ေနခဲ ့ေတာ ့ ႏြယ္ေရ…မင္းထင္တာေတြကုိမင္းရင္မွာပုိက္ၿပီး
မင္းထုိက္နဲ ့မင္းကံေနခဲ ့ေတာ ့ကြာ…
ခါးတမာေတြက ပ်ားသကာလုိခ်ိဳလာတဲ ့အခ်ိန္မွာေတာင္မွ
မင္းနဲ ့ငါက နီးစပ္ဖုိ ့ ေတာ္ေတာ္ေ၀းပါတယ္၊
ႏြယ္ေရ…
ငါးမရေရခ်ိဳးျပန္တဲ ့ အထဲမွာ ငါမပါသလုိ
ပုိးသာကုန္ ေမာင္ပုံေစာင္းမတတ္တဲ ့အထဲမွာလည္း ငါမပါဘူး၊
ဒီႏွစ္ေႏြက ပုိပူတယ္ႏြယ္…
ငါမရွိရင္ မေနတတ္တဲ ့မင္းက ေႏြထက္ပုိပူေနမွာေပါ ့
ေလွ်ာ ့မတြက္နဲ ့ႏြယ္ေရ…
ငါက ဘာသားနဲ ့ထုထားတာမုိ ့လဲ
မင္းပဲ စိတ္မခ်
မင္းပဲ အရိပ္တမွ် ငါ ့ေနာက္ကုိလုိက္ေနခဲ ့တာမဟုတ္လား၊
ေလွွ်ာ ့ေသာက္ပါအကုိရယ္…ဆုိၿပီး
နင္ၿငီးခဲ ့ရတဲ ့ညေတြ…အေမွာင္ဆုံးပဲမဟုတ္လား၊
ဒီဇတ္ကုိ နာလြန္းတယ္ဆုိၿပီး နင္ထြက္သြားေတာ ့လည္း
ရွင္လွ်က္ ေသရတာ ငါပါ
အခ်စ္မုိးေတြဘယ္ေလာက္ရြာရြာ ကဗ်ာမဆန္ေတာ ့ဘူး ႏြယ္ေရ…
အခ်စ္ႏွင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေ၀ေ၀ ေကြကြင္းျခင္းက တဆတ္ဆတ္
အေနမနီးျခင္းက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ကုိ လူးလုိ ့…၊
သာယာပါတယ္ ႏြယ္…
တြယ္ေနတဲ ့ အျမစ္က အလြမ္းဆုိေတာ ့
ကြယ္ေနတဲ ့အခ်စ္က ႏြမ္းေရာေပါ ့…
ဒီ လမ္းမွာ ဒီအလြမ္းေတြနဲ ့
ႏြယ္ေရ…
ဆီခမ္းတဲ ့ မီးစာက ငါပါ…။
ေလေျပသုန္
၈ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment