ေပါေဖက ေနာေက်ေနၿပီ...

by Lay Pyay Thone on Saturday, December 29, 2012 at 12:35am ·

သာသနာႏွစ္က ငါးေထာင္
ဘုရားကငါးဆူ
ေဗာဓိက ငါးပင္
ျဖစ္ေတာ္ေပါင္းက ငါးပါး
သာသနာထြန္းကားတာကငါးႀကိမ္...
ပစၥႏၱရာဇ္အျဖစ္ကလြတ္ရတာ ငါးခါ

ရန္သူမ်ိဳးကငါးပါး
သီလက ငါးပါး
ၾကာမ်ိဳးကငါးပါး
ခႏၵာကငါးပါး
အာရုဏ္ကငါးပါး
ငါပါးၿပီး ငါးပါးေတြထည့္ေျပာေတာ ့
ငါပါသလားဆုိတာ ေတြးၾကည့္မိတယ္...

စၾက၀ဠာတုိက္တစ္ေသာင္းမွာ
အမုိက္ေပါင္းက အလင္းႏွစ္သန္းနဲ ့ခ်ီ
ျပည္တန္ပတၱျမားဆုိတာ...ျပည္နဲ ့ဆုိင္တာလား ဘုရင္နဲ ့ဆုိင္တာလား
တကယ္ေတာ ့ေခါင္းခ်င္းဆုိင္တုိက္လုိ ့မရတာအမွန္
အဖန္ဖန္ေသခဲ ့ရတဲ ့သံသရာမွာ
အဖန္ဖန္ျပန္ေမြးရမွာပါ...

ေသာင္မတင္ေရမက်ဆုိတာ
ကဗ်ာေရးလုိ ့ မေကာင္းဘူး
အေၾကာင္းထူးေပမယ္ ့ လုိင္းမေကာင္းေတာ ့ဘာမွလုပ္လုိ ့မရ
ဒီဘ၀က...အရြက္ပဲလွၿပီး...ပန္းမပြင္ ့ႏုိင္တဲ ့အပင္...
ပန္းပြင္ ့ၿပီး...ရနံ ့မရွိတဲ ့အပင္...
တစ္ခုရၿပီး တစ္ခုမကျပန္ေပးလုိက္ရတဲ ့အပင္ပါ...

ဒါ...ပါပၿဂိဳလ္လား အေမ
ေပါေဖက ေနာေက်ေနပါၿပီ... ...

ေလေျပသုန္
၂၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂

သားက ဘ၀မသာပါအေမ....

by Lay Pyay Thone on Thursday, December 27, 2012 at 9:06pm ·

ကဗ်ာဆရာေမာင္ေလးေအာင္ကေတာ ့
ေက်ာခ်စရာတစ္ေနရာဆုိၿပီး...ဘ၀ေနေရးကုိကဗ်ာေရးခဲ ့ဖူးတယ္အေမ...
ရွဳပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ ့ေခတ္မွာ...ရွဳပ္ရွဳပ္ယွက္ယွက္က်ေနာ္က
ဘရုပ္ဘယက္ဘ၀ျဖတ္သန္းမွဳနဲ ့ ခလုတ္ေတြလည္းခဏခဏတုိက္ခဲ ့ၿပီးၿပီ
ေရာက္ေလရာအရပ္မွာ...ေသာက္ေရသာရွိပါေစ...
က်ေနာ္ေနတတ္ပါတယ္အေမ...။

ဆင္းရဲအတိက က်ေနာ္ထြက္မေျပးခဲ ့ဘူး
က်ေနာ္...ေရေပၚဆီေတြလုိလည္းမရူးခဲ ့ဘူး
ေသမထူးေနမထူးလည္းမဟုတ္ပါဘူးအေမ

  ထမင္းစစ္စစ္ စားခ်င္တယ္ အေမရယ္
    အိမ္နံ႔ေမႊးတဲ့ အိပ္ရာစစ္စစ္မွာ အိပ္ခ်င္တယ္
    ေျခေထာက္ေတြကုိ မီးဖုိအေငြ႔ေပးခ်င္တယ္
    ဗမာ ပရေဆးသန္႔သန္႔ ေသာက္ခ်င္တယ္
    ၿပီးေတာ့ ေဟာဒီလုိ
    အေမ့မ်က္လုံးအေရာင္ကုိ မြတ္သိပ္ပါတယ္
    ေတေပေလလြင့္ၿပီး ျပန္လာတဲ့သားကုိ
    ကရုဏာသက္ၿမဲသက္တဲ့ အေမ့အၾကည့္ေလ

                                                          (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)

က်ေနာ္...ယဥ္ေက်းမွဳမေခါင္းပါးပါဘူးအေမ
ေဒသထြက္ကုန္ေတြနဲ ့လည္းယဥ္ပါးႏုိင္ပါတယ္
လူ ့ယဥ္ေက်းေတြနဲ ့လည္း ေပါင္းတတ္ခဲ ့ပါတယ္...
က်ေနာ္...ျပန္ရတာက အပြင္ ့ရုိင္း အရြက္ရုိင္းေတြပါအေမ...

ေပါတာက ရန္သူ
ရွားတာက ေႏြးေထြးမွဳ
ထုထည္ႀကီးမားတာက အတၱ
လွဳိင္းထေနတာက မာန
သားလွတာ သားအိပ္မက္ေတြပဲအေမ...

က်ေနာ္ေဖါင္ဖ်က္ရဲပါတယ္အေမ...
ဒီဆင္းရဲဒုကၡကုိ လက္ပုိက္ၿပီးတုိက္ၾကည့္ခ်င္လုိ ့ပါ.....။   ။

ေလေျပသုန္
၂၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၂
 

ေခတ္ကုိျဖတ္သန္းျခင္း

by Lay Pyay Thone on Sunday, December 23, 2012 at 1:57pm ·

တရုပ္ တရုပ္ေစာက္စားပုတ္...ကုလား ကုလား ၀က္ေခ်းစား..တဲ ့
ငယ္ဘ၀ေတြ...မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ေတြမွာ...ေျပာၾကဟစ္ၾက
တရုပ္ႀကီးေဘာင္ဘီၿပဲတယ္....ငရုပ္သီးမစားပါနဲ ့ကြယ္....
အဲလုိ...အဲလုိ...
ေရွ ့တစ္ဆင္ ့တက္ေတာ ့...ခင္သန္းႏု ဖင္တစ္ျခမ္းပု
လုူသားအားလုံးကုိေလးစားပါတယ္...
မုသားအားလုံးကုိ အသုံးခ်ပါတယ္ဆုိတဲ ့ေခတ္
ထစ္ကနဲဆုိ...ဗ်စ္ကနဲျမည္တဲ ့ေခတ္
စစ္ဆုိ...ေရေတာင္စစ္မေသာက္ခ်င္တဲ ့ေခတ္
လက္ညွဳိးေလးေကြးတတ္ဖုိ ့ ဆယ္ႏွစ္ဆုိတဲ ့ေခတ္
ေမွာင္ေမွာင္မွာ ေကာင္ေကာင္ကုိက္တတ္တဲ ့ေခတ္
ဒုိးလုိေမႊ ေရလုိေနာက္တဲ ့ေခတ္
ေအးရာေအးေၾကာင္းတဲ ့
သာေကတကုိပုိ ့ၿပီး ထဘီေပါင္ရမယ္ ့ေခတ္
တုိင္ပတ္ေတာ ့ တပ္ပုိင္ၿပီး ထင္ရာလုပ္တဲ ့ေခတ္
အရည္မရ အဖတ္မရ ပလီၾကတဲ ့ေခတ္
ေၾကာင္လုိလုိ က်ားလိုလိုနဲ ့  ေထာင္ကုိစာခ်ဳပ္ထားတဲ ့ေခတ္
အရက္အတုေတြနဲ ့ အရက္ေၾကာင္ေၾကာင္ေနတဲ ့ေခတ္
တံတားေလးကေန ရြာသာႀကီးေရာက္သြးတဲ ့ေခတ္
စိတ္ၾကြၿပီး အႏွိပ္ခံေနတဲ ့ေခတ္
မာဆတ္ကေန...မာစြပ္ျဖစ္သြားတဲ ့ေခတ္
ၾကပုိးလုိလုိ သူခုိးလုိလုိေတြက...ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ ့ေခတ္
တည္းခုိခန္းမွာ...ခုိးရုိက္တဲ ့ ဆင္းရဲသားကားကုိ အင္တာနက္ေပၚတင္တဲ ့ေခတ္
အေျခာက္ေတြေပါၿပီး...သေပါက္ေတြေတာထေနတဲ ့ေခတ္
ပုတ္သင္ညိုေတြကုိ...အိပ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ ့ေခတ္
ကုိရီးယားကုိ...အပ်ိဳႀကီးမ်ားပါမက်န္ႀကိဳက္ေနတဲ ့ေခတ္
ကင္ခ်ီနဲ ့  ဆုိဂ်ဳနဲ ့ ဗုိလ္လုေနတဲ ့ေခတ္
မေယာင္ရာဆီလူး...မူးေနတဲ ့ေခတ္
အဲဒီလုိေခတ္ကုိ...က်ေနာ္ျဖတ္သန္းေနပါတယ္...
အေမရိကန္ၾကက္ေက်ာ္စားၿပီးျဖတ္သန္းေနပါတယ္...။

ေလေျပသုန္
AD 2012

''မုိးေလဝသ''

မ်က္ရည္ျမစ္ကို  ကိုယ့္ညီမေလးကမနမ္းေတာ့ဘူး
တံခါး၀  မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး
လက္ေရးလွ မက်င့္ေတာ့ဘူး
စာရြက္ေနာက္ေက်ာကို  ၾကည့္တဲ့  ၀င္းပမႈနဲ႔ရယ္သံ
တြန္႔ေၾကေနတဲ့  လက္ကိုင္ပ၀ါကို
ဒီအတိုင္း  ေခါက္သိမ္းလိုက္တဲ့အခါ
အိပ္ရာခင္းေတြ  မတြန္႔ေတာ့ဘူး
သံေယာဇဥ္မီးလို  မပူေတာ့ဘူး
ရိွခဲ့တာေတြ  ရိွေစေတာ့
ၿပီးခဲ့တာေတြ  ျပီးေစေတာ့
ဒီမွာေတာ့  တုန္ခါမႈ  တစ္ခုတစ္ေလ  က်န္ေကာင္းက်န္မယ္
ရပ္ေ၀းေျမျခား
ဒီမွာေတာ့  ပန္းေတြ  တအားေၾကြတာပဲ
`…စကားအက်ယ္ၾကီးေျပာတဲ့  အက်င့္ကိုေဖ်ာက္ေနာ္…
…အခုစကားအက်ယ္ၾကီး  မေျပာေတာ့ဘူး…
…ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့  အက်င့္ကိုေဖ်ာက္ေနာ္…
…အခု  ဖ်ားခ်င္ေယာင္  မေဆာင္ေတာ့ဘူး…
…တစ္ခါတစ္ခါ  အရမ္းအျငင္းသန္တာပဲ…
…အခု ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းေတာ့ဘူး…´
စြဲလမ္းမႈ  တစ္ခုတစ္ေလ  အရ
ဒါဟာ  အခ်စ္ကို  ရွာေတြ႔ခဲ့တာလား
ယံုၾကည္မႈ  တစ္ခုတစ္ေလ  အရ
ဒါဟာ  အခ်စ္ကို  ေမ့ထားခဲ့တာလား
ဆိုရိုးစကားရဲ႕  မိုးေခါင္ေရရွား  ကိုယ့္အိမ္တံခါး၀မွာ
အရမ္းေၾကြတာပဲ…။


                                                                                သားဦး
                                                                       သရဖူ၊ မတ္၊ ၂၀၀၆

က်ေနာ္ ဒီကဗ်ာေလးကုိခ်စ္လုိ ့တင္လုိက္ပါတယ္.....
မေကြးသား လူငယ္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါ....

က်န္ေနခဲ့ၿပီလား............

by Smile Lay on Friday, December 14, 2012 at 11:21am ·

မိန္းမတို႔ ဘုန္း ဆံထံုး
မိန္းမတို႔ အိေျႏၵ ေရႊေပးလို႔မရခဲ့
သြန္သင္ေပးခဲ့ၾကတဲ့ အဘိုးအဘြား
သခၤါရ သေဘာတရားအရ
အေ၀းဆံုးကို ေရာက္ေနခဲ့ၿပီ
အသိပညာေပးခဲ့တဲ့
ဆံုးမစကားေတြလည္း
အခုေတာ့ သခၤါရ သေဘာတရားလိုအေ၀းဆံုးသို႔ တေရြ႕ေရြ႕
ယဥ္ေက်းမႈေတြလည္း ပ်က္သုဥ္းလုနီးပါး
.......................
၀တ္ဆင္မႈ......ေတြလည္း........
ေျခခ်င္း၀တ္မွသည္... ဒူးဖံုး
ဒူးထက္ ေပါင္လယ္. ေနာက္ခြဲ. ေရွ႕ခြဲ
အခုေတာ့ ခ်က္ေပၚ.........
ခ်က္ေပၚမွသည္......
မေတြး၀ံ့၀ံ့ ေတြးမိခဲ့တဲ့အေတြးစ
ခ်က္ဆို နားကြက္က မီးေတာက္တတ္ၾကတဲ့ ေခတ္သမီးပ်ဳိေတြမဟုတ္လား......
ခ်က္ေတြကို ရဲရဲ၀င့္၀င့္ေဖာ္ေနၾက....... တခ်ဳိ႕......... ကိုပါ ေဖာ္......
ဒါကိုပဲ ပြင့္လင္းမႈ တိုးတက္မႈရဲ႕ျပယုဂ္အျဖစ္
ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြား
မိဘေမာင္ဖြားေတြမ်က္ႏွာ..... မေထာက္ထားဘူး......
တကယ္ဆိုရင္
လူမ်ဳိးပါ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမဲ့အျဖစ္ေတြကေန
ေရွးလူႀကီးေတြ ဆံုးမစကား
ျမန္မာဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ......
အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ.... နည္းနည္းေလး ေစာင္းငဲ့ၾကည့္တတ္ရင္ (မင္းတို႔နားထဲ. နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ ၀င္သြားခဲ့ရင္)
ငါတို႔ရဲ႕ျမန္မာႏွစ္ကူးသႀကၤန္.......
2012 တစ္ႏွစ္တည္းမွာတင္
သရုပ္ပ်က္မႈေတြ.... က်န္ခဲ့ပါေစလို႔...................


ႏိုင္းႏိုင္းေအာင္....... (အမွတ္တရ ဧၿပီ ၊ 2012 )