''မုိးေလဝသ''

မ်က္ရည္ျမစ္ကို  ကိုယ့္ညီမေလးကမနမ္းေတာ့ဘူး
တံခါး၀  မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး
လက္ေရးလွ မက်င့္ေတာ့ဘူး
စာရြက္ေနာက္ေက်ာကို  ၾကည့္တဲ့  ၀င္းပမႈနဲ႔ရယ္သံ
တြန္႔ေၾကေနတဲ့  လက္ကိုင္ပ၀ါကို
ဒီအတိုင္း  ေခါက္သိမ္းလိုက္တဲ့အခါ
အိပ္ရာခင္းေတြ  မတြန္႔ေတာ့ဘူး
သံေယာဇဥ္မီးလို  မပူေတာ့ဘူး
ရိွခဲ့တာေတြ  ရိွေစေတာ့
ၿပီးခဲ့တာေတြ  ျပီးေစေတာ့
ဒီမွာေတာ့  တုန္ခါမႈ  တစ္ခုတစ္ေလ  က်န္ေကာင္းက်န္မယ္
ရပ္ေ၀းေျမျခား
ဒီမွာေတာ့  ပန္းေတြ  တအားေၾကြတာပဲ
`…စကားအက်ယ္ၾကီးေျပာတဲ့  အက်င့္ကိုေဖ်ာက္ေနာ္…
…အခုစကားအက်ယ္ၾကီး  မေျပာေတာ့ဘူး…
…ဖ်ားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့  အက်င့္ကိုေဖ်ာက္ေနာ္…
…အခု  ဖ်ားခ်င္ေယာင္  မေဆာင္ေတာ့ဘူး…
…တစ္ခါတစ္ခါ  အရမ္းအျငင္းသန္တာပဲ…
…အခု ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းေတာ့ဘူး…´
စြဲလမ္းမႈ  တစ္ခုတစ္ေလ  အရ
ဒါဟာ  အခ်စ္ကို  ရွာေတြ႔ခဲ့တာလား
ယံုၾကည္မႈ  တစ္ခုတစ္ေလ  အရ
ဒါဟာ  အခ်စ္ကို  ေမ့ထားခဲ့တာလား
ဆိုရိုးစကားရဲ႕  မိုးေခါင္ေရရွား  ကိုယ့္အိမ္တံခါး၀မွာ
အရမ္းေၾကြတာပဲ…။


                                                                                သားဦး
                                                                       သရဖူ၊ မတ္၊ ၂၀၀၆

က်ေနာ္ ဒီကဗ်ာေလးကုိခ်စ္လုိ ့တင္လုိက္ပါတယ္.....
မေကြးသား လူငယ္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါ....