ကဗ်ာနဲ ့ေမြးဖြားခဲ
့ၿပီး ကဗ်ာနဲ ့ပဲေနခဲ ့တယ္
ကဗ်ာနဲ ့ေတာ
့အတူေသမသြားဘဲ
ေစးပုိင္ေနတဲ
့ေမွာ္သားအတိနဲ ့ ကဗ်ာေတြကုိထားခဲ ့တယ္
ထားခဲ ့တဲ
့ကဗ်ာေတြက တုိ ့ေခါင္းရင္းမွာ တုိ ့အလံတုိင္ထိပ္မွာ
လူထုကဗ်ာကုိ
လူထုေလ လူထုအသံနဲ ့
လူထုထံ အေရာက္ပုိ
့ႏုိင္တဲ ့သူ
ၾကက္ရင္အုပ္ေလာက္ရွိတဲ
့ရင္အစုံက
ေလာကဓံတရားကုိ
ရယ္သံေတြနဲ ့ဖုံးႏုိင္တဲ ့သူ
ဘ၀အေမာကုိလည္း
ကဗ်ာေတြနဲ ့တြန္က်ဴးႏုိင္တဲ ့သူ
အလွဆုံးပါအကုိရယ္
အကုိ ေမြးလာခဲ
့သလုိ မဟုတ္ေပမယ္ ့
အကုိေနထုိင္တဲ
့တစ္၀က္ကုိေတာ ့ တုၿပီးေနပါရေစ
ကဗ်ာေက်ာက္ေကာင္း
တစ္ပြင္ ့ႀကီးေရ
ေရာက္ေလရာဘုံအနန္းနန္းမွာ
ကဗ်ာပန္းေတြဆက္ပြင္
့ၿပီး
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ
့လက္ထဲ
အသည္းမာမာနဲ
့ နန္းသိမ္းပြဲေတြက်င္းပႏုိင္ပါေစအကုိ
မေကြးေရနံေခ်ာင္းခရီးမွာ
အကုိ မေရးျဖစ္ခဲ
့တဲ ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
အကုိမေရးရက္တဲ
့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိပါပဲ…
ေခတ္က အကုိရွိတုန္းကအတုိင္းပါပဲ
ေမလမွာသစၥာပန္းေတြ
ပြင္ ့ေနဆဲပါပဲ
ေငြဟာသက္ရွိျဖစ္ၿပီး
လူဟာသက္မဲ ့ျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ
မခ်စ္လည္း
ေလာကဓံတရားနဲ ့အတူ အရက္ခ်က္ေနတုန္းပါပဲ
ေလာကဓံတရားက
သေဘာအမွန္အတုိင္းသြားေနတုန္းပါပဲ
အကုိရယ္…
က်ေနာ္တုိ
့ရင္ဘတ္ေတြကုိ ဆန္နဲ ့ေပါက္ရင္
ေပါက္ေပါက္ေတြပြင္
့ေနဆဲပါပဲ
အကုိျပန္မလာေတာ
့တဲ ့ ညေနခင္းတုိင္းမွာ
ၾကယ္ျပာေလးနဲ
့ ထမင္းအတူစားရေအာင္ ေစာင္ ့ေနတုန္းပါ…။
။
ကဗ်ာဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္သုိ
့
ေလေျပသုန္
( ၂၀ ၊ ၈ ၊ ၂၀၁၂ )
No comments:
Post a Comment