ကၽြန္းမႀကီးဆီသုိ ့

၁၉၉၁ ၊ ဆီးႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ ့ႏွစ္ဦးမွာ…မေကြးၿမိဳ ့မွာရွိတဲ ့က်ေနာ္နားခုိရာ ၀ပ္က်င္းေလးထဲမွာ
ရန္ကုန္ကေရနံေခ်ာင္းကုိျပန္လာတဲ ့ကဗ်ာေရးေဖၚလည္းျဖစ္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးလည္းျဖစ္တဲ ့
သင္းေ၀ေအင္ ( ပန္းခ်ီ သန္းျမင္ ့ေအာင္ ) တစ္ေယာက္မေကြးကုိခဏအ၀င္မွာ၊မေကြးက ကဗ်ာေရး
ေဖၚေတြနဲ ့ဆုံေတြ ့ၾကၿပီး၊ ျမစ္တစ္စင္းနဲ ့ အလင္းလွဳိင္းမ်ား လုိ ့အမည္တတ္ၿပီး ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးလုပ္ၾကတယ္။
ၿမိဳ ့သစ္ကေမာင္ေမာ္ကြန္း၊ သြားေလသူ ေမာင္ေႏြထက္( မေကြး )၊ ႏုိင္သစ္နီ ၊ထက္သစ္၊ ရုိးသက္ စတဲ ့
 ၿမိဳ ့ခံကဗ်ာဆရာေတြနဲ ့မေကြးေျမမွာေဗြေဆာ္ဦးလုပ္ျဖစ္ခဲ ့တဲ ့ ကဗ်ာရြတ္ပြဲေပါ ့၊
 အဲဒီမွာပဲ ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္ဆန္းတုိင္း မေကြးမွာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲလုပ္ၾကဖုိ ့ဆုံးျဖတ္ခဲ ့ၾကတယ္။
 ကၽြန္းမႀကီးရဲ  ့နိဒါန္းပါပဲ၊ ကၽြန္းမႀကီးဆုိတာမေကြးနဲ ့မင္းဘူးအၾကားဧရာ၀တီျမစ္
လယ္က ေျမႏုကၽြန္းႀကီးပါ ႏွစ္စဥ္ ေရက်တဲ ့အခ်ိန္တုိင္းေပၚလာတတ္တဲ ့ကၽြန္းႀကီးပါ ေရတက္လာရင္ေတာ ့
ေျပာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္းသီးႏွံစုိက္ခင္းေတြ၊ စုိက္ခင္းေစာင့္တဲေတြနဲ ့ခဏရြာေလးရွိပါတယ္။
 အဲ ့ဒီကၽႊန္းမႀကီးကဗ်ာရြတ္ပြဲကုိ ၁၉၉၂ ဇႏၷ၀ါရီလ( ၁၀ ) ရက္ေန ့ကစၿပီးက်င္းပခဲ ့တာ ငါးႏွစ္ဆက္တုိက္ပါပဲ၊
ပထမအႀကိမ္မွာ မင္းဘူး၊ ေတာင္တြင္းႀကီး၊ ေရနံေခ်ာင္း က ကဗ်ာေရးေဖၚေတြ တက္ေရာက္ခဲ ့ၾကတယ္။
ဒုတိယအႀကိမ္မွာအလယ္ရုိးမက အကုိႀကီး ေမာင္သင္းခုိင္နဲ ့ ရန္ကုန္ကုိေရာက္ေနတဲ ့ ကုိေနထက္နုိင္
တုိ ့တက္ေရာက္ခဲ ့တယ္။ ႏွစ္စဥ္တက္ေရာက္ၾကတာေတာ ့ ေရနံေခ်ာင္း၊ မေကြး၊ ေတာင္တြင္းႀကီး၊ မင္းဘူးက
ကဗ်ာဆရာေတြပါ။ ပဥၥမအႀကိမ္မွာေတာ ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းရန္ကုန္ကုိေရာက္ေနပါၿပီ၊ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ ့
သင္းေ၀ေအာင္၊ ျမတ္နဲ ့ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ အေရာက္သြားခဲ ့ၾကတယ္။ဆ႒မအႀကိမ္မွာေတာ့
ရန္ကုန္ကဆရာေမာင္သာႏုိးႏွင္ ့ဇနီး၊ ေမာင္သင္းခုိင္၊ ေမာင္ညီညြတ္၊ ေအာင္ေ၀း၊ ေနေဇာ္ႏုိင္၊ ေနထက္ႏုိင္၊မင္းထင္ကုိကုိႀကီး၊ သင္းေ၀ေအာင္္၊ ျမတ္၊၀ုိင္းယဥ္ႏြယ္နဲ ့က်ေနာ္တုိ ့တစ္ဖြဲ ့ႀကီးခ်ီတက္ခဲ ့ၾကတယ္။
အလယ္ရုိးမက လွဳိင္းထက္၊ မႏၱေလးက ေမာင္သင္းပန္တုိ ့တက္ေရာက္ခဲ ့ၾကတယ္။
ျမန္မာျပည္အလယ္ပုိင္းမွာ အေအာင္ျမင္ဆုံးပြဲပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ ေရးေဖၚ ေခတ္ၿပိဳင္ေနာင္ေတာ္ညီေတာ္မ်ားရဲ ့
က်ားကုတ္က်ားခဲႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ ့ရတဲ ့ပြဲပါ၊ ပြဲခြင္ ့ျပဳခ်က္မရွိ ဘာမရွိနဲ ့
အခ်ိန္မေရြးေထာင္က်သြားႏုိင္ေပမယ့္စီစဥ္ၾကသူေတြေရာ တက္ေရာက္ၾကသူေတြပါ ရဲရဲရင္ ့ရင္ ့ျပဳလုပ္ခဲ့
ၾကတာပါ။
အဲဒီကာလက ကဗ်ာရြတ္ပြဲေတြဟာ အာဏာပုိင္ေတြရဲ ့ ေစာင္ ့ၾကည့္ျခင္းေတြၾကားက က်င္းပခဲ ့ရတာပါ
ကဗ်ာနဲ ့ ကဗ်ာရြတ္ျခင္းအေပၚ ယုံၾကည္သက္၀င္ၾကသူတုိင္း ရူးသြပ္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ ့ၾကတာပါ။မေကြးမွာပဲ
ဆရာေအာင္သင္း၊ ဆရာေဖျမင္ ့၊ ဆရာလယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၊ ဆရာေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း )တုိ ့ပါ၀င္တဲ ့
စာေပေဟာေျပာပြဲကုိ ၁၉၉၃ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ေရးေဖၚေတြစုၿပီးက်င္းပခဲ ့ၾကတုန္းက ပြဲအၿပီးမွာ
ျပည္ထဲေရးကႏွစ္ႀကိမ္ေခၚယူစစ္ေၾကာျခင္းခံခဲ ့ရတယ္။ ဆရာေအာင္သင္းရဲ ့ မ်ိဳးဆက္သစ္တုိ ့တုိးတက္ရစ္ဖုိ  ဆုိတဲ ့ေခါင္းစဥ္နဲ ့ေဟာေျပာခ်က္အေပၚ အစာမေက်တာေလ၊ ပြဲပါမစ္ေပးတဲ ့ၿမိဳ ့နယ္ဥကၠ႒ျပဳတ္သြားတယ္။
ကုိေမာ္ကြန္းနဲ ့ ကၽြန္ေတာ္က လက္မွတ္ထုိးရုံနဲ ့ပဲၿပီးသြားတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ျဖတ္ရတဲ ့အေမွာင္ေခတ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ ကဗ်ာနဲ ့အတူ စာေပနဲ ့အတူ ရဲရင္ ့ခဲ ့ၾကရတာပါ။ ခုခ်ိန္မွာ ေရာင္ျခည္ပ်ပ်မွာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲေတြ
က်င္းပေနၾကတယ္။အားရစရာလည္းေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ဒီ ့ထက္မကလုပ္ျပခ်င္တယ္
လူထုဆီကၽြန္ေတာ္တုိ ့ ႏွလုံးခုန္သံေတြကုိ၊ စကားလုံးေတြကုိစူးစူးရွရွေရာက္ရွိေရးနည္းလမ္းေတြ
ရွာၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဥပမာ လမ္းေပၚမွာ တုိိတိုထိထိနဲ ့ခပ္ျမန္ျမန္ေလးရြတ္ျပမယ္။ သူတုိ ့စိတ္၀င္စား
မယ္ ့အေၾကာင္းအရာမ်ိဳး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္းတုိ ့ ကယ္ဆယ္ေရးအေၾကာင္းတုိ ့ကုိတင္ျပတာမ်ိဳးေပါ ့၊
သူတုိ ့စိတ္၀င္စားရင္ ဆက္ရြတ္ျပမယ္ တစ္ေယာက္စိတ္မ၀င္စားရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရြတ္ျပမယ္၊
ေအာင္ျမင္မွဳရတဲ ့အထိႀကိဳးစားၾကမယ္၊ လူထုဆီကဗ်ာယဥ္ေက်းမွဳ အနည္းအက်ဥ္းေရာက္သြားရင္ပဲ
ႀကိဳးစားရက်ိဳးနပ္မယ္ထင္တယ္။
အကုိႀကီးေမာင္သင္းခုိင္က ကၽြန္းမႀကီးကုိဆက္လုပ္ခ်င္တယ္လုိ ့ေျပာလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ႀကိဳးစား
မယ္အကုိႀကီးလုိ ့ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့ကၽြန္းမႀကီးဆီသြားၾကမယ္၊ ျမစ္ေရက်တဲ ့အခ်ိန္မွာ
ေပၚလာမယ္ ့ကၽြန္းမႀကီးဆီျပန္ၾကမယ္၊ ျမစ္ေရေတြတက္လာရင္ေပ်ာက္သြားတတ္တဲ ့ကၽြန္းမႀကီးလုိပဲ
ေရအတက္မွာျမဳပ္ခဲ ့ရတဲ ့ကၽြန္းမႀကီးကဗ်ာရြတ္ပြဲကုိ ေရက်ခ်ိန္မွာျပန္သြားၾကမယ္…ရဲေဖၚေရးေဖၚ
အေပါင္းတုိ ့ေရ….။
ေလေျပသုန္
( ၁၉ ၊၉၊၂၀၁၂ )   မွတ္ခ်က္။    ။  မသိသူ..ေနာက္ေပါက္မ်ားအတြက္ရွင္းရရင္....အလယ္ရုိးမဆုိတာ ပ်ဥ္းမနားကုိေျပာတာပါ။